Het begin van onze reis bepaalde jijzelf, net als het afscheid.

Een zwart-bruin meisje had onze voorkeur, tot ik jouw zwarte lijfje in mijn handen had. Je oogjes gingen langzaam open, een lik over mijn neus volgde en de tranen van geluk stroomden over mijn wangen, de klik en de liefde werd alleen maar groter in de jaren die volgden. Zo klein als je was, Danny gaf je een heuse wolven serenade en hij moest alle zeilen bij de mast zetten om zijn emoties in toom te houden. De meiden konden hun geluk niet op, je was net zo ondeugend als zij. Het was voorbestemd, Eclair hoorde bij ons!

De eentonigheid van reguliere cursussen was geen uitdaging voor je, speuren en reddingshondenwerk, daar lag je passie. Net als bij zwemmen, zo genieten, als wij je zagen gaan in de stroming van de Maas.

Je werd moeder, onze band nog intenser dan hij al was, ik mocht je bijstaan en genieten van jou en je pups. Leren van je manier van opvoeden, de duidelijkheid, je intuïtie maar ook je liefde en je band met je kids blijft ongelooflijk bijzonder

.

In januari kregen we een verschrikkelijk bericht, een grote tumor weg laten halen maar de kanker was zo agressief dat je binnen no time weer vol zat. Ondanks dat je nog midden in het leven stond, in ons leven, wilde je niet meer. Nog erger lijden wilden we je besparen, je hebt ons zoveel liefde gegeven dat we je ook uit liefde wilden laten gaan.

Je was snel weg, je lijf had de strijd opgegeven, geen pijn meer, je had rust.

Lieve Eclair, Black Mumba, Moeder Overste, ons Zwarte Moppie en mijn Wing Woman. We missen je enorm, wat is het stil om ons heen. We will always love you is zo'n cliché maar voor ons de absolute waarheid ❤.

 

Liefs, 

Danny, Carina, Charlie & Norah